Listy w przyszłość. Co zrobimy inaczej, gdy urodzimy drugie dziecko

wiek drzewa liczy się po pierścieniach na cięciu, a mądrość rodziców po liczbie dzieci-powiedział ktoś z klasyków. Ale prawda: nic tak nie uczy skutecznej opieki i wychowania dziecka jak ...pierwsze dziecko)

z pierworodnym wypchamy szyszki (czasami i dosłownie) i doświadczalnie poznajemy wielką sztukę bycia rodzicami.  Z drugim jest inaczej ... Ech, gdzie była ta cała wiedza pięć lat temu???< / h3>

< br>zebraliśmy pięć historii rodziców, którzy już wiedzą, jak to jest potrzebne i jak to jest w inny sposób), że tak powiem, skorzystamy z okazji, aby nauczyć się na cudzych doświadczeniach, oszczędzając własne nerwy i czas...

"znajomość musi być zorganizowana wcześnie", Nikolay Iwanowicz, ojciec Sofii

< /h2>mój ojciec był profesjonalnym kierowcą - praktycznie dorastałem w jego Wołdze. Nawiasem mówiąc, do dziś pamiętam, jak chciałem to zrobić-dorastać-aby normalnie, jako dorośli, patrzeć przez okno samochodu...< / h3>

< br>dlatego od razu prosiłem żonę lub kogoś innego, aby wziął naszą Sofię na ręce, kiedy wsiadali do samochodu. I jeździliśmy (a tak przy okazji, dużo jeździmy). W pewnym momencie zdaliśmy sobie sprawę, że problematyczne jest obejście się bez fotelika samochodowego: w kraju weszło w życie nowe prawo, a my sami, po przestudiowaniu problemu, przekonaliśmy się o ich potrzebie.< / h3>

< br>problemy przyszły skąd nie czekali: Sophia stanowczo odmówiła wsiadania do nowego beżowego fotelika samochodowego. Ani ulubione jednorożce na boazerii, ani perswazja, ani, oczywiście, nie pomogły .zagrożenia ... < / h3>

W końcu się poddaliśmy - a "fotelikiem" jeszcze przez długie lata pracowała nasza mama. Podczas gdy dorosła i ponura córka zgodziła się w nim usiąść. To prawda, że kosztowało nas to Kindera po każdej podróży. 

a wszystko dlatego-wyjaśnił nam szwagier, psycholog dziecięcy, że często dzieci bardzo trudno zmieniają miękką matkę na bezduszną"siwowłosą". Długo się przyzwyczajają. Cóż, kapryśne, jasne.< / h3>

ale gdyby dziecko zapoznało się z krzesłem wcześniej, prawdopodobnie nie byłoby problemów. 

Jak to zrobić? Kup fotel "od zera"! W ten sposób możesz przewozić dziecko i leżąc-gdy jeszcze nie siedzi, i siedząc - gdy dorośnie. < / h3 > < h3> < br > jeśli weźmiemy taką opcję jak Asteroid od Carrello< / a> - to kwestia fotelika samochodowego zamyka się do 12 roku życia-fotel jest idealny "na wzrost" dzięki regulowanemu zagłówkowi i pozycji oparcia. 

< br>a, prawie zapomniałam! Jak nazywa się nasz przyjaciel z paszportu? Poznaj Molto z rodziny Carrello. O pseudonimie Tyszka)))

"mój triumf w "igrzyskach śmierci" mama doceniła" - Jurij, Tata Wasi< / h2>

< h3 > po raz pierwszy, kiedy żona zostawiła mnie z dzieckiem... Nie, Nie będzie opowieści o tym, jak płakałem w kącie, nie wiedząc, gdzie są pampersy i pampersy)). Stało się coś innego: nie chciał jeść. Siedząc na kanapie, mój Wasilij wpadł w furię: stanowczo odmówił pysznych płatków owsianych z malinami, kopnął, a nawet raz dostał owsiankę do żyrandola. O stanie sofy w ogóle milczę ((
< br>tak, wiele razy widziałem, jak nasza matka karmi Wasię: siada na kolanach, trzymając jedną ręką, udaje mu się rozproszyć go puszystym słoniem, drugi zręcznie wkłada łyżkę do ust, mówiąc coś fascynującego lub śpiewając piosenki z ulubionych kreskówek.

taka ekwilibrystyka zawsze mi się nie podobała. Z całą męską surowością powtarzałem: nie ma co rozpieszczać chłopca, będzie głodny-i tak zje! "Bądź cierpliwy, dam ci szansę, sam spróbujesz" - zaśmiała się moja żona...< / h3>

< br>Och, jak zrozumiałem i poczułem jej chichot w tym feralnym "ojcowskim" dniu, myjąc kanapę z owsianki ((a myjąc, zdecydowanie postanowiłem nie poddawać się i szukać wyjścia. Czy tylko w ten sposób można nakarmić kapryśne dziecko?

..W ciągu dwóch tygodni operacja "Nakarm Wasilija" została starannie zaplanowana. "Len, a nie chcesz iść na zakupy? A ja sam nakarmię Wasię. Czesław-sofa pozostanie czysta!”. Kiedy drzwi się zamknęły, wyjąłem ze spiżarni duże pudełko otrzymane poprzedniego dnia. Rozłożył podstawę, przymocował siedzisko, zatrzasnął mocowania blatu-krzesełko do karmienia Triumph - aka leżak, aka huśtawka - całym swoim wyglądem krzyczał: Basia, bądźmy przyjaciółmi!< / h3>

< br>I Vasya nie miał nic przeciwko! Po rozłożeniu grzechotek na blacie, wsłuchaniu się w znajome melodie z głośnika wbudowanego w krzesełko, mały zdawał się nawet nie zauważać, jak łyżka za łyżką, owsianka znika w jego ustach. Dobrze odżywiony, zadowolony i usypiony przez reżim choroby lokomocyjnej, syn po pół godzinie słodko spał w swoim nowym "tronie".< / h3>

< br>przyszła wkrótce mama powiedziała tylko: "dobra robota! Teraz wiem, kto będzie karmił nasze drugie dziecko!..”

"A moje plecy powiedziały" hurra!, Svetlana, mama Nadii< / h2>

< br>byłam fanką dotyku. Kontakt cielesny jest bezcenny. Uściski, Uściski dłoni , dotyk-to wymiana emocji, energii i ludzkiego ciepła-mówiłam ... ! < / h3>

< br>kiedy urodziła się Nadiusza, kąpałam się w jej ramionach, nie opuszczałam jej rąk, dotykałam, uczyłam chwytać pierwsze zabawki, przewracać się i siedzieć. Tak, było ciężko, ale zrozumiałam: mama to odpowiedzialność i poświęcenie...< / h3>

a potem zaczęliśmy uczyć się chodzić. Ten" kurs " zajął nam trzy długie miesiące - Nadia uczyła się bardzo dokładnie, ale powoli. Najpierw trzymałem ją pod uchwytami, a potem za dłonie. Malaya po prostu wyciągała się z tego procesu i nieustannie domagała się "kontynuowania bankietu", spacerując ze mną godzinami po domu. A moje plecy jęczały i opadały mi ręce. Realistycznie-byłem niesamowicie zmęczony, ponieważ wszystkie treningi były wyłącznie moim obowiązkiem, tata i babcia Docha nie uznawali. < / h3>

< br>"weź spacerowiczów!"- mówiła mama. Nie chciałam. Przecież dotykowość, kontakt, emocja... tylko pozytywnych emocji z każdym dniem było coraz mniej ((.

poddałam się dopiero gdy zobaczyłam te chodziki. Były świetne: mój ulubiony jasnozielony, niezawodny i duży. A co najważniejsze-z nimi dziecko mogło chodzić bez pomocy matki! W podstawie usunięto tylny mostek-a Docha, trzymając się tyłu, tupała, popychając spacerowiczów przed sobą jak wózek.< / h3>

< br>Moja Nadia sprawdziła to od razu! Mogła chodzić po przestronnym korytarzu przez 30-40 minut, całkowicie zapominając o matce i jej niezastąpionym wsparciu. O Boże, jak bardzo podziękowała mi za to moja dolna część pleców!< br>Nasze chodziki Carrello Eterno do tej pory u nas, choć Nadia od roku ich nie używa - dzięki nim nauczyła się pewnie chodzić dosłownie przez dwa tygodnie.< / h3>

< br > ale nikomu ich nie dajemy! W końcu Nadia potrzebuje brata. A jego mama ma zdrowe plecy. Tak więc, jak tylko będzie to możliwe, usiądzie w chodziku. A dotykowość mi wystarczy, uwierz mi))< / h3>

< br > < / p > < h2 > "dziecięca" flota samochodowa "nie wiedziałam, gdzie iść" - Wiktoria, mama Danili< / h2 >

Ech, jak sobie przypomnę te nasze napoleońskie plany, kiedy jeszcze chodziłam z brzuszkiem ... będziemy odwiedzać? Koniec! Podróżować? Na pewno! Zimą nie odwołujemy spacerów? Jak to możliwe? < / h3>

< br>Danya urodziła się jesienią, a zima nigdy nie obyła się bez lotu do ciepłych krain. Postanowiliśmy nie zmieniać planów-kupiliśmy lekki wózek. < / h3>

< br>mąż często podróżuje, jeżdżę po mieście sama za kierownicą-dlatego kupili fotelik samochodowy. < / h3>

< br>potem gdzieś zobaczyłam kosz-nosidełko dla dziecka, pomyślałam: fajnie! - kupiliśmy ją..< / h3>

i dopiero wtedy wpadła mi w oko wózek 3w1. Rama, koła i trzy wymienne, a właściwie autonomiczne konstrukcje-Gondola, Jednostka spacerowa, fotelik samochodowy. Kliknięcie-i jedno zamienia się w drugie. Jak mówią, lekkim ruchem ręki...< / h3>

< br>mąż skarci się, że planuję z wyprzedzeniem (mówią, że znak jest zły), ale już dokonałam wyboru: Kupię wózek 3w1 Carrello Aurora. Widziałam taką u siostry-fajna!< / h3>

< br>kołyska jest przestronna, z dużym kapturem, Blok spacerowy jest obrotowy, pozwala obserwować dziecko podczas spaceru, fotelik samochodowy jest kompaktowy, można w nim przewozić dziecko od urodzenia. na myśl prosi się o przysłowiowe, ale w tym przypadku logiczne "po co płacić więcej?!"

(i tak, przy okazji, wymyśliłam imię naszej córeczki! Barbarzyńca. Nie mów jeszcze mężowi, dobrze?)